Διαβάστε εδώ: Η εξέγερση των βιομηχάνων.Άρθρο του Καρακούση Αντώνη(πηγή www.tovima.gr)

Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι οι «New York Times» και ο γαλλικός «Le Μonde» χρησιμοποιούν στις εκτυπώσεις τους φωτοευαίσθητα λεπτά φύλλα αλουμινίου που παράγει ελληνική επιχείρηση και συγκεκριμένα θυγατρική της ΕΛΒΑΛ του ομίλου Βιοχάλκο;

Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι η κλωστοϋφαντουργία ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ του Δοντά παράγει τα καλύτερα βαμβακονήματα στον κόσμο;

Πόσοι μπορούν να φανταστούν ότι τα προϊόντα της «Σωληνουργεία Κορίνθου» ταξιδεύουν σε ολόκληρο τον κόσμο ή ότι τα κάθε λογής καλώδια της Χαλκόρ καλύπτουν τις πιο σύνθετες υποθαλάσσιες και υπόγειες καλωδιώσεις παγκοσμίως;

Ελάχιστοι προφανώς.

Αντιθέτως, στη δημόσια συζήτηση επαναλαμβάνονται από οικονομολογούντες και μη τα συνήθη στερεότυπα του τύπου «η Ελλάδα δεν παράγει τίποτε» ή ότι «ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία».

Στερεότυπα που εξοργίζουν τους πραγματικούς παραγωγούς οι οποίοι, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, έχουν σε περίοπτη θέση στις βιβλιοθήκες τους το έργο «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» του Δημήτρη Μπάτση, συντρόφου του Νίκου Μπελογιάννη, που έπεσε μαζί του από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος το 1952.

Αν και παρωχημένο σήμερα, το βιβλίο του Δημήτρη Μπάτση μνημονεύεται ως μοναδικό οραματικό έργο, που αν τύγχανε προσοχής θα μπορούσε να προσφέρει τη βάση μιας άλλης μεταπολεμικής Ελλάδας.

Τελευταίως μια ομάδα διακεκριμένων βιομηχάνων παραγωγών, που αποδίδουν εξαιρετική σημασία στο ξεχασμένο βιομηχανικό παραγωγικό πρότυπο, προέβη στη δημιουργία μιας κίνησης η οποία φέρει τον τίτλο «Ελληνική Παραγωγή» και σκοπό έχει να προωθήσει την αναγέννησή του στην Ελλάδα.

Ο συγκεκριμένος κύκλος, στον οποίο συμμετέχουν μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, όπως η ΑΓΕΤ, η ΕΛΒΑΛ, οι Ελληνικοί Λευκόλιθοι, η Επίλεκτος, οι Βωξίτες ΕΛΜΙΝ, η Νάσιοναλ Καν, η Χαλκόρ, οι Σύνδεσμοι Βιομηχανιών Αττικής, Θεσσαλίας, Βορείου Ελλάδος, Πελοποννήσου και άλλοι, θεωρεί ότι οικονομίες με ισχυρή βιομηχανική παραγωγική βάση έχουν αποδειχθεί πιο ανθεκτικές στις οικονομικές κρίσεις και συμβάλλουν τα μέγιστα στη συνοχή των κοινωνιών.

Και επιμένει ότι στις παρούσες συνθήκες της μεγάλης κρίσης έχει εξαιρετική σημασία η ανάπτυξη και πάλι του βιομηχανικού μεταποιητικού τομέα. Την οποία σκοπεύει να διεκδικήσει με δυναμικό τρόπο.

Φιλοδοξία της «Ελληνικής Παραγωγής» είναι να συμβάλει στην ανάδειξη και ενδυνάμωση του ρόλου της μεταποιητικής βιομηχανίας και όλων των αλυσίδων αξίας, συμπεριλαμβανομένου και του πρωτογενούς τομέα, στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Σήμερα η βιομηχανία συμμετέχει με μόλις 8% στο ΑΕΠ της χώρας – από 11,2% του ΑΕΠ το 1995 – όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 15%.

Παρά ταύτα όμως, ακόμη και αυτή η φτωχή σε μέγεθος βιομηχανική παραγωγή αποτιμάται, μέσω των άμεσων και έμμεσων επιδράσεών της, σε 55 δισ. ευρώ και αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο του εγχώριου πλούτου.

Σύμφωνα με έκθεση του ΙΟΒΕ, στη βιομηχανία οφείλεται το 79% των συνολικών εξαγωγών.

Στη βιομηχανία επίσης και σε εξαρτημένες από αυτήν δραστηριότητες απασχολούνται 1.200.00 εργαζόμενοι. Οι προσφερόμενες θέσεις εργασίας είναι καλύτερα αμειβόμενες κατά 12% από τον τομέα των υπηρεσιών και οι περισσότερες είναι υψηλής ειδίκευσης.

Ακόμη, το μερίδιο της μεταποίησης στις επενδύσεις για έρευνα και ανάπτυξη ανέρχεται σε 41,7% του συνόλου, ενώ η συμβολή της στα δημόσια έσοδα ανέρχεται σε 11 δισ. ετησίως.

Αν η συμμετοχή της μεταποίησης επανέλθει στα επίπεδα του 1995, το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 12,8%, θα προστεθούν 500.000 θέσεις εργασίας, τα εισοδήματα των νοικοκυριών θα αυξηθούν κατά 5,6 δισ. ευρώ και των εσόδων του Δημοσίου κατά 4,6 δισ. ευρώ.

Τα οφέλη είναι προφανή και ο σκοπός φαντάζει αγαθός. Μετά τη δυστυχή εμπειρία της μεγάλης κρίσης, η παραγωγική στροφή είναι επιβεβλημένη και υπερασπίσιμη από όλους.