Παρέμβαση στο Προσυνέδριο της Γραμματείας Γυναικών στην Αθήνα για το 7ο Συνέδριο
Category : ΜΕΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ 7o ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
«Θέλουμε τη γυναίκα να συμμετέχει στην παραγωγή και στην κοινωνία. Θέλουμε να τη βοηθήσουμε να παίξει ισότιμο ρόλο στην κοινωνία και πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικογένεια. Με τον άντρα συμπαραστάτη της και όχι ανταγωνιστή της. Την ανάδειξη γυναικών στα δημοκρατικά όργανα τη νοιώθουμε ως πραγματική ανάγκη, όχι ως υποχρέωση που μας την επιβάλλουν οι «ποσοστώσεις» ήταν τα λόγια του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά αναφορικά με το ρόλο των γυναικών από εδώ και στο εξής τόσο στην κοινωνία όσο και στο ίδιο το κόμμα.
Η ισότητα γυναικών και ανδρών αποτελεί αναμφισβήτητα βασική αρχή της δημοκρατίας και θεμελιώδη ανθρώπινη αξία. Η αναγνώριση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών, η μαζική συμμετοχή τους στην εκπαίδευση και στις οικονομικές δραστηριότητες, οι αλλαγές στους ρόλους των δύο φύλων και στη δομή της οικογένειας και η διεκδίκηση ίσης συμμετοχής γυναικών/ανδρών στους δημοκρατικούς θεσμούς. Η δημιουργία ενός ειρηνικού κόσμου, η μετατροπή της κουλτούρας της βίας σε κουλτούρα ειρήνης, αλληλεγγύης και συνεργασίας, όπου όλοι οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα τα παιδιά, θα έχουν δικαίωμα στη ζωή, στη στέγαση, στη μόρφωση και στην ιατρική περίθαλψη, ανεξάρτητα από τη φυλή, το χρώμα, την εθνικότητα, το φύλο ή τη θρησκεία τους, είναι ένα όραμα που ιδιαίτερα εμπνέει και κινητοποιεί τις γυναίκες.
Για τις γυναίκες του κόσμου, η ειρήνη και η βιώσιμη ανάπτυξη δεν αποτελούν απλά μια ιδέα, αλλά μια δυνατότητα που μπορεί να εγγυηθεί μία αξιοπρεπή ζωή για όλους και όλες, αλλά και για τις γενιές που θα ακολουθήσουν. Η μαζική είσοδος των γυναικών στην πολιτική και η «ισορροπία ισχύος» των φύλων είναι η μοναδική ελπίδα για ανανέωση και εξανθρωπισμό της πολιτικής και της κοινωνίας.
Μια ίση εκπροσώπηση γυναικών και ανδρών στους θεσμούς της δημοκρατίας θα έπρεπε να είναι το φυσικό αποτέλεσμα της εκπληκτικής προόδου των γυναικών. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν είναι αυτονόητο. υπάρχει χάσμα ανάμεσα στη τυπική ισότητα και στη πραγματικότητα, όπως αυτή απεικονίζεται στα χαμηλά ποσοστά πολιτικής συμμετοχής των γυναικών.
Ταυτόχρονα η βία κατά των γυναικών, η σωματεμπορία, η αυξημένη ανεργία, η ασυμβατότητα επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, η ανεπάρκεια υποδομών φροντίδας των παιδιών και της τρίτης ηλικίας, συνιστούν καυτά προβλήματα που απαιτούν λύσεις, αφού συνδέονται άμεσα, τόσο με την παραβίαση δικαιωμάτων, όσο και με τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Ο ρόλος των πολιτικών ηγεσιών είναι καθοριστικός, αφού με μέτρα “θετικών δράσεων” μπορούν να υπερβούν τις συνέπειες του ιστορικού αποκλεισμού των γυναικών από το δημόσιο βίο και να ενισχύσουν τη συμμετοχή τους στη πολιτική.
Στη χώρα μας, η απόφαση της ΝΔ να καθορίσει ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής 30% και για τα δύο φύλα στα κομματικά όργανα, αποτελεί χωρίς αμφιβολία μέτρο που ενθαρρύνει και ενισχύει τη συμμετοχή των γυναικών στη πολιτική. Σημαντικό επίσης βήμα προόδου συνιστά και η υποχρεωτική συμμετοχή γυναικών, τουλάχιστον κατά το 1/3, στα ψηφοδέλτια για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Οι γυναίκες αποτελούν το μισό της παγκόσμιας πηγής ανθρώπινου δυναμικού, ικανοτήτων και ταλέντων. Η φτωχή παρουσία των γυναικών στα κέντρα πολιτικών αποφάσεων σημαίνει φτώχεια και στέρηση από τη μη αξιοποίηση των ανθρώπινων πόρων.
Σε αυστηρά νομικό επίπεδο, οι γυναίκες σήμερα απολαμβάνουν την ισότητα με τους άνδρες με το λαθεμένα χαρακτηριζόμενο ως «ισχυρό» φύλο. Στην πολιτική, δεν υπάρχει τίποτα που να διαχωρίζει τυπικά μία γυναίκα από έναν άνδρα. Και οι δύο μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα με τους ίδιους όρους και το μόνο που θα τους κρίνει είναι η ελεύθερη λαϊκή ψήφος. Στις νομικά πολιτισμένες χώρες, θεωρώ πως η ισότητα των δύο φύλων αποτελεί, ή τουλάχιστον οφείλει να αποτελεί, μία αυτονόητη έννοια, ένα αξίωμα, έναν στόχο που πρέπει να επιτευχθεί όχι απλά ως κοινωνική επιταγή, αλλά ως πολιτισμική αναγκαιότητα.
Το πρόβλημα της (αν)ισότητας ξεκινά από κοινωνικά και πολιτιστικά κατάλοιπα, που άπτονται περισσότερο των πεδίων της ψυχολογίας, της ιστορίας, της κοινωνιολογίας και της ανθρωπολογίας. Όσο και αν προσπαθήσει ο νομοθέτης να δημιουργήσει μια κατάσταση ισονομίας, ισότητας ευκαιριών και δικαιωμάτων, μεταξύ των δύο φύλων, τα αιτία που δημιούργησαν την ανάγκη ρυθμιστικής παρέμβασης του νομοθέτη κινούνται σε ένα πεδίο τόσο ανθρώπινο που η αντιμετώπιση τους με νομικά μέσα αποτελεί μόνο ένα μέρος της λύσης.
Το πρόβλημα εμφανίζεται στο πεδίο της επιλογής. Όσο σημαντική είναι η δυνατότητα μιας γυναίκας να είναι υποψήφια, εξίσου σημαντικός είναι και ο τρόπος με τον οποίο ο λαός κάνει την επιλογή του και ο βαθμός στον οποίο η εικόνα του ικανού άνδρα πολιτικού υπερισχύει εν τοις πράγμασι της εικόνας της ικανής γυναίκας πολιτικού.
Επιβεβαίωση της ύπαρξης των κοινωνικών, πολιτιστικών και ψυχολογικών καταλοίπων αποτελεί και το γεγονός ότι ο ίδιος ο νομοθέτης εντοπίζει την ύπαρξη ανισοτήτων παρά την ύπαρξη ισότητας ευκαιριών και έρχεται σε πολλές περιπτώσεις να παρέμβει θετικά μέσω της θεσμοθέτησης ποσοστώσεων υπέρ των γυναικών. Θα ήταν ωραίο να ζούμε σε μία κοινωνία όπου τέτοιου είδους νομοθετικές παρεμβάσεις θα πρέπει να είναι αχρείαστες επειδή θα τις έχει προλάβει η κοινωνική εξέλιξη.
Άρα, αυτό που χρειάζεται είναι σε πρώτο επίπεδο οι γυναίκες να έχουν θεσμοθετημένα τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες, και όπου διαπιστώνονται προβλήματα να επεμβαίνει ο νομοθέτης και σε ένα δεύτερο, αλλά εξίσου σημαντικό επίπεδο, να φροντίσουμε ως κοινωνία να αποτάξουμε κάθε στερεοτυπικό κατάλοιπο και να κρίνουμε τον κάθε υποψήφιο ατομικά και με βάση ένα σύστημα αξιών που ενώ είναι θεμιτό, να έχει προσωπικό χαρακτήρα αναφορικά με τη σπουδαιότητα της κάθε κρινόμενης ιδιότητας και να μην λαμβάνεται υπόψη ο παράγοντας φύλο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
- Θα πρέπει να μην εξετάζεται η γυναικεία ψήφος σε αντιπαραβολή προς την «ανδρική» αλλά αυτή καθαυτή
- Θα πρέπει να υπάρχει εκπροσώπηση των γυναικών μέσα στο κόμμα όχι λόγω των άρθρων του καταστατικού αλλά να είναι απόρροια της αλλαγής του τρόπου σκέψης και λειτουργίας του κόμματος.
- Θα πρέπει να γίνεται δίκαιη κατανομή των υποχρεώσεων στην ιδιωτική και στη δημόσια σφαίρα, κατάργηση της διαίρεσης της εργασίας κατά φύλα και υπέρβαση του ιστορικού αποκλεισμού των γυναικών από την πολιτική ζωή
- Θα πρέπει σε μία δημοκρατική κοινωνία και άρα σε ένα δημοκρατικό κόμμα οι πολιτικές αποφάσεις να αντανακλούν τα ενδιαφέροντα και τα συμφέροντα όλων των πολιτών
- Θα πρέπει να δημιουργηθεί Παρατηρητήριο Ισότητας με σκοπό να εντοπίζονται οι τελευταίες εξελίξεις, οι δυσκολίες που συναντούν οι γυναίκες στην προσπάθειά τους να καταλάβουν πολιτικές θέσεις σε τοπικό, εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο.
