Ομιλία στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε συνεδρίαση με θέμα ημερήσιας διάταξης «Ισόρροπη συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων».
Category : ΟΜΙΛΙΕΣ
Αθήνα 27/2/2018
Ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Θα μου επιτρέψετε, να μιλήσω γενικά. Εξάλλου, πρόσφατα, οι περισσότερες κυρίες που είναι σήμερα εδώ, βρεθήκαμε στο πρώτο Συνέδριο Αιρετών Γυναικών της ΕΝ.ΠΕ. και θέλω να πω, ότι ήταν αρκετά πετυχημένο. Και βέβαια, μετά από τα συμπεράσματα αυτού του Συνεδρίου, πηγαίνοντας στο τακτικό Συνέδριο της ΕΝ.ΠΕ., μπορέσαμε και πετύχαμε, έστω, να πάμε στο 40-60, για τα ψηφοδέλτια και για όλους τους άλλους χώρους. Και θεωρώ, ότι σύντομα, αυτό θα έρθει και στο καινούργιο νομοσχέδιο.
Ήθελα να πω, ότι ο Όσκαρ Ουάιλντ, έλεγε, ότι η φύση έδωσε τόση δύναμη στη γυναίκα, ώστε ο νόμος, δεν θα μπορούσε να της δώσει περισσότερη. Ως εκ τούτου λοιπόν, μας λείπει, πολλές φορές, θα έλεγα και μεταξύ μας, η αυτοπεποίθηση. Μας λείπει το γεγονός, ότι υπάρχουν στερεότυπα, μπροστά στα οποία, αδυνατούμε, πολλές φορές, να βάλουμε το στήθος μπροστά και να πούμε, ότι τίποτα δεν ισχύει. Μας λείπει κάποιες φορές το γεγονός, ότι δεν έχουμε τη στήριξη, είτε από τον περίγυρό μας, είτε από κάποιες κοινωνίες, που αρνούνται να υποδεχτούν το μεγαλείο της ισότητας.
Εμείς όλες οι γυναίκες της δράσης και της καθημερινότητας, δεν θεωρούμε, ότι είμαστε ανώτερες από τους άντρες. Θεωρούμε ότι είμαστε ίσες, αλλά, αυτή την υπεροχή των δύο φύλων στη διαφορετικότητά τους, πρέπει, εμείς οι ίδιες, να έχουμε ψυχή να τις αναγνωρίσουμε και εμείς, όλες όσες είμαστε εδώ, σίγουρα την έχουμε. Αυτό, αποτυπώθηκε και στον λόγο, τουλάχιστον, σε όλες τις κυρίες που άκουσα πριν από λίγο.
Διαβάζουμε τον τίτλο, για τον οποίο μας καλέσατε σήμερα, λέτε, ισόρροπη συμμετοχή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Είμαι σίγουρη, ότι αυτό, έστω και αν είναι με αυτόν τον τίτλο, αφορά πάλι τις γυναίκες. Πιστεύετε, ότι θα μπορούσε να αφορά τους άνδρες; Όχι. Γιατί; Γιατί δεν χρειάζεται, θα μας πουν οι άντρες και ας με συγχωρήσουν οι κύριοι που είναι εδώ σήμερα.
Εμείς, θα τους πούμε, όχι. Δεν είναι ότι δεν χρειάζεται, διότι θεωρείτε ότι έχετε την υπεροχή. Είναι, διότι εμείς, μέσα από όλες αυτές τις διαδικασίες και όλες τις συζητήσεις και όλα τα Συνέδρια, αναδεικνύουμε τη δική μας ανάγκη για ισότητα και την αναγνώριση, την οποία, όχι μόνο αξιώνουμε σε μεγάλο βαθμό, αλλά, αρκετές γυναίκες έχουμε και πετύχει.
Άρα, τι χρειάζεται; Χρειάζονται, όλες οι γυναικείες οργανώσεις, μαζί με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας, μαζί με όλα τα Κόμματα, να συνεργαστούμε, έτσι ώστε να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε και το 50-50, που άκουσα πριν από λίγο από την εκπρόσωπο του ΚΕ.ΘΙ..
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι τα δικαιώματα, τα οποία ήδη διεκδικούμε, είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ευρώπη, πρέπει να τα επιβάλουμε όχι με πυγμή, αλλά με επιχειρήματα, με πολύ σκληρή δουλειά, με καθημερινούς αγώνες και μοιραζόμενες η κάθε μια από μας ρόλους που ίδια η φύση μάς έχει δώσει ως υπεροχή, γιατί η μητρότητα είναι υπεροχή. Αλίμονο, αν το ρόλο της μητρότητας, το δούμε σαν εμπόδιο για μια καριέρα στο ρόλο της διεύθυνσης μιας επιχείρησης ή ενός τομέα. Αλίμονο, αν το δούμε εμπόδιο για την άσκηση της μητρότητας. Το ένα πρέπει να συμπληρώνει το άλλο και αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστές, εμάς που διεκδικούμε την αναγνώριση του διαφορετικού. Αλίμονο αν πούμε ότι οι γυναίκες είναι οι ίδιοι με τους άντρες, δεν θα το θέλαμε, δεν το είπε ποτέ ούτε και ο ίδιος ο θεός. Αλλά το δικαίωμα μας επί ίσοις όροις να κρινόμαστε στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι απαίτηση.
Θεωρώ υποχρέωσή μου για την πληρότητα του λόγου, να σας δώσω μερικά στοιχεία στατιστικά, τα οποία αποτυπώνουν με ακρίβεια ότι αυτό που εμείς διεκδικούμε στην Ελλάδα, είναι πανευρωπαϊκή και παγκόσμια διεκδίκηση. Μην νομίζετε ότι και στην Ευρώπη και παγκόσμια συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Με άλλα λόγια η χώρα μας δεν υστερεί, έχει αγωνίστριες, έχει αγώνες που έχουν πετύχει μέσω της ποσόστωσης που σίγουρα καμιά μας δεν την έχει ως επιχείρημα κυρίαρχο και σαν στόχο, αλλά, δυστυχώς, είναι ένα όχημα και γι’ αυτό μιλάμε για ποσόστωση.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 63% είναι άνδρες βουλευτές, μόλις το 37% είναι γυναίκες. Στη Βουλή των Ελλήνων το 82% των Βουλευτών είναι άντρες, το 18% είναι γυναίκες. Ο παγκόσμιος μέσος όρος των γυναικών που έχουν εκλεγεί στα εθνικά Κοινοβούλια παγκοσμίως είναι μόνο 24%. Από τους 14 Αντιπροέδρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μόνο 5 είναι γυναίκες, από τους 11 προέδρους και συμπροέδρους των 8 πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε πια σε ανώτατο επίπεδο κρατών μελών της Ευρώπης, έχουμε μόνο 3 γυναίκες.
Πολύ χαρακτηριστικά είναι τα στατιστικά στοιχεία για τις γυναίκες που υπηρετούν σε ανώτατα διοικητικά στελέχη ακόμα και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στους γενικούς διευθυντές, οι γυναίκες είναι μόνο 16%, στους διευθυντές μόνο το 30%, πάλι καλά δηλαδή, γιατί εκεί υπάρχει και μια εξέλιξη. Το 78% των ανώτερων στελεχών των επιχειρήσεων γενικά είναι άνδρες και το 22% είναι μόνο γυναίκες. Ακόμη χειρότερη είναι η εικόνα στα διοικητικά συμβούλια των επιχειρηματικών ομίλων, όπου οι γυναίκες αριθμούν μόνο το 11%. Αντίστοιχη εικόνα θα δείτε ότι υπάρχει και στο τραπεζικό χώρο, δεν είναι μόνο εδώ στο Κοινοβούλιο, η στο Ευρωκοινοβούλιο και πείτε μου, αν έχετε δει ποτέ μια γυναίκα Πρόεδρο. Ποτέ, ενώ η εκπροσώπηση μας στα διοικητικά συμβούλια περιορίζεται μόνο στο 13%. Στη χώρα μας, στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο αριθμός των αντρών εργοδοτών είναι τριπλάσιος από αυτόν των γυναικών και επίσης στην Ελλάδα μόνο το 9% των μελών των διοικητικών συμβουλίων, των επιμελητηρίων, είναι γυναίκες. Ενώ σε 6 εξ αυτών των επιμελητηρίων, είχαμε και πρόσφατα εκλογές, δεν υπάρχει ούτε μία γυναίκα.
Οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται και σε ανώτερες βαθμίδες και έχει σημασία εδώ. Ενώ οι απόφοιτοι σήμερα σε όλες τις χρονιές από τα πανεπιστήμια, οι γυναίκες είναι το 60% σε σχέση με το σύνολο των φοιτητών που αποφοιτούν, μόνο το 10% είναι πρυτάνεις και το 18% τακτικές καθηγήτριες στα ανώτατα ιδρύματα.
Η πρόσβαση στην αγορά εργασίας δείχνει του λόγου του αληθές. Αξίζει να σημειωθούν τα τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα που θα σας δώσω για να καταλάβουμε, γιατί από την πρόσληψη στη εργασία, μετά η μετεξέλιξη και εκείνη αδικεί το φύλο μας. Ίσως να τα αδικούμε και εμείς οι ίδιες. Η ανεργία όμως για την οποία δεν ευθυνόμαστε, στην Ελλάδα είναι 29% στις γυναίκες και 19% στους άντρες.
Η μερική απασχόληση στην Ε.Ε. είναι γένους θηλυκού. Το 33% των γυναικών εργάζεται σε μερική απασχόληση, ενώ των ανδρών είναι μόνο 9%.
Δείτε τη διαφορά και την τεράστια απόκλιση που υπάρχει.
Αυτό μπορεί βέβαια να είναι στις χώρες του νότου, δυστυχώς, όμως, παρουσιάζεται και στις χώρες του βορρά. Θα μου πείτε ότι εκεί υπάρχει μεγαλύτερη οικονομική ευρωστία, άρα αυτό δεν θα έπρεπε να υπάρχει ως πρόβλημα.
Δείτε, όμως, ποιο είναι το οξύμωρο. Η ισότητα εκεί είναι πολύ περισσότερο αδικημένη. Εκεί που υπάρχει οικονομική ευρωστία. Αυτό συμβαίνει γιατί η οικονομική ευρωστία, όπως καταλήγουν να το προσεγγίζουν οι ειδικοί αναλυτές, δίνει την ευκαιρία στη γυναίκα να αναπτυχθεί και όταν θα φτάσει στο ανώτατο αξίωμα, να τυγχάνει αξιολογικής επιτροπής, η οποία, εν πολλοίς, αποτελείται και από γυναίκες και να αδικείται. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλές φορές αυτό που δεν έχουμε αναπτύξει μεταξύ μας, οι γυναίκες, είναι η αλληλεγγύη.
Τελειώνω, συνοψίζοντας με τις προτάσεις μας. Πρώτον, πρέπει εδώ και τώρα, τα πρότυπα γυναικών εργασίας, δουλειάς και αγώνα να προβάλλονται στη μέση εκπαίδευση με ειδικά μαθήματα, τα οποία θα εκπαιδεύουν τους νέους ανθρώπους για την ισότητα.
Δεύτερον, να μάθουμε στα δύο φυτώρια από τα οποία αναπτυσσόμαστε, που είναι η οικογένεια και το σχολείο, ότι οι άνθρωποι γεννήθηκαν για να είναι ίσοι και να έχουν ίσα δικαιώματα. Πρέπει να τα αξιώνουν και όταν τα αξιώνουν δυναμικά, να απαιτούν τη δικαίωσή τους, με οποιοδήποτε κόστος.
Τρίτο και σπουδαιότερο, να μάθουμε επιτέλους ότι εδώ, σήμερα, που μιλάμε για τις γυναίκες, είτε είναι αιρετές είτε είναι γυναίκες που επιλέγονται είτε είναι γυναίκες στους χώρους εργασίας, θα πρέπει να επιλέγονται με εκείνα τα κριτήρια τα οποία δικαιώνουν το φύλο μας, με βάση την αξία, την προσφορά, την εργατικότητα, το φιλότιμο και το πάθος για την εργασία.
Σας ευχαριστώ.
