Η Ελληνίδα του 2017 είναι τελείως διαφορετική από εκείνη του 1950, για παράδειγμα. Στη δεκαετία του ’50, οι μορφωμένες και επαγγελματικά επιτυχημένες γυναίκες ήταν η εξαίρεση, ενώ σήμερα είναι ο κανόνας.

Χαρακτηριστικά όπως: η εξυπνάδα, η αποφασιστικότητα, η ανεξαρτησία  κ.α. έπαψαν να αποτελούν ανδρικό μονοπώλιο.

Ο λόγος της πράξης, είναι ο μόνος λόγος της αλήθειας. Στη χώρα μας, όλη αυτή η υπόθεση και ό,τι συνδέεται μαζί της σε όλα τα επίπεδα, κινήθηκε με μια καθυστέρηση, τη συνόδεψε και τη συνοδεύει μια βραδύτητα. Μετά την Ελένη Σκούρα, την πρώτη Ελληνίδα βουλευτή, είναι εκατοντάδες οι γυναίκες που έδωσαν και δίνουμε έναν αγώνα μετ’ εμποδίων στον πολιτικό στίβο και στο πολιτικό μέτωπο.

Στην καθημερινή πράξη, οι διακηρύξεις απογυμνώνονται και τα άρρητα εμπόδια, εμπόδια που συνδέονται με στερεότυπα και παγιωμένες συμπεριφορές, είναι συχνά ανυπέρβλητα, για μια γυναίκα που κατά κανόνα έχει μακρύτερο δρόμο να διανύσει για το ίδιο θέμα σε σύγκριση με έναν άνδρα.

Η γυναίκα βέβαια μέσα στο χρόνο, κατάφερε να σπάσει τα δεσμά και να ξεφύγει από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, να κυνηγήσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της και να προσφέρει τελικά στην κοινωνία και στον εαυτό της.

Η γυναίκα σήμερα έχει πάψει να είναι εξαρτημένη από τον άνδρα, σκέφτεται και ενεργεί με το δικό της προσωπικό τρόπο και συμμετέχει με τη δική της προσωπικότητα στην ανθρώπινη ζωή και κοινωνία. Ως επί των πλείστον, διαλέγει μόνη της το δρόμο που θα ακολουθήσει, τη φιλοσοφία και την ιδεολογία της και χαράσσει τη δική της πορεία. Μέσα στα δεκάδες πράγματα που διεκδίκησε και καταξιώθηκε, υπήρξε και η θέση της στην πολιτική. Και όχι μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν αλλά κυρίως του εκλέγεσθαι.

Θα ήθελα να σας θυμίσω μια φράση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974 για τη θέση της γυναίκας στην πολιτική: «Με τη συμμετοχή της στο δημόσιο βίο, η γυναίκα θα επηρεάσει ευεργετικά τις πολιτικές εξελίξεις, γιατί θα απαλύνει με τη μετριοπάθειά της τα πολιτικά πάθη. Γιατί η γυναίκα, αδιάφορη για τη δόξα, θέτει την ευτυχία υπεράνω της δυνάμεως, και τον ανθρωπισμό υπεράνω των πολιτικών ιδεολογιών». Από τα λόγια αυτά καταλαβαίνουμε όλοι πόσο σημαντική και επιβεβλημένη είναι η συμμετοχή της γυναίκας στην πολιτική ζωή μιας χώρας και δη της Ελλάδας.

Η γυναίκα δεν τοποθετείται μόνη της στην πολιτική, αλλά είναι η ίδια η πραγματικότητα της ζωής που επιβάλλει την ενασχόληση της γυναίκας με τα κοινά. Οι γυναίκες είναι κατάλληλες για την πολιτική. Όχι τόσο γιατί η ιστορία το έχει με πολλούς τρόπους επιβεβαιώσει, με μεγάλες μορφές ηγετικές, όσο γιατί εμείς μπορούμε πειθαρχημένα και αποτελεσματικά να διεκπεραιώνουμε τις λύσεις που απαιτούν οι καθημερινές ανάγκες, προσθέτοντας κάτι από αυτό που φέρουμε ως γυναίκες και αφαιρώντας εξουσιαστικότητα και επιβολή από αυτό που έχουν μέσα τους εγγενώς οι κανόνες εξουσίας.

Γυναίκα και πολιτική, λοιπόν, αναπτύσσουν μια αμφίδρομη σχέση, όπου η μια επηρεάζει την άλλη.

Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας που εδρεύει στη Γενεύη, ο γυναικείος πληθυσμός αποτελεί το 40% του ενεργού εργατικού δυναμικού σε παγκόσμια κλίμακα. Το αντίστοιχο, όμως, ποσοστό που κατέχουν οι γυναίκες σε κέντρα λήψης των αποφάσεων είναι λιγότερο από 3%.

Είναι γεγονός ότι η γυναίκα στο Βήμα της Βουλής μπορεί να θέτει ζητήματα προσεγγίζοντάς τα μέσα από την καθημερινή αλήθεια. Ασχολείται και προτείνει βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες λύσεις σε θέματα που αγγίζουν την ποιότητα ζωής.

Για το λόγο αυτό η πολιτική αλλά και η κοινωνική μας ζωή χρειάζεται να ενισχυθεί από τις δυνάμεις των γυναικών. Αλλά και γιατί έχουμε τις ικανότητες, τις δυνατότητες και λειτουργούμε με ένα αξιοκρατικό σύστημα που το έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Μόνον έτσι, θα εμπλουτιστεί και η πολιτική ζωή με τις αξίες με τις οποίες πρωταγωνιστούμε στη ζωή, στην οικογένεια και στη διαμόρφωση της κοινωνίας.

Κανένας δεν ισχυρίζεται ότι μόνο οι γυναίκες είναι προικισμένες από τη φύση τους. Ισχυριζόμαστε ότι έχουμε τις ίδιες ικανότητες, τις ίδιες αδυναμίες και ότι μπορούμε να προσφέρουμε εξίσου στη διαμόρφωση και ανάπτυξη της κοινωνίας.

Η γυναίκα σήμερα πρωταγωνιστεί στη ζωή και έχει καταλάβει επάξια σημαντικές θέσεις στην αγορά εργασίας, στο δημόσιο βίο, στην πολιτική και γενικότερα σε θέσεις κύρους. Ανταποκρίνεται με απόλυτη επιτυχία σε όλους τους ρόλους της, ξεχωρίζει και διακρίνεται.

Σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς, οι Ελληνίδες μπορούν να κερδίσουν το μεγάλο στοίχημα σε όλα τα επαγγέλματα και σε όλους τους χώρους. Το ίδιο ισχύει και με το χώρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 2004, πρότεινε και εξελέγη η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Βουλής, η κα Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη και ακολούθησε η κα. Ζωή Κωνσταντοπούλου το 2015 στην πρώτη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η γυναίκα στην πολιτική έχει κατακτήσει σε ικανοποιητικό βαθμό την ισότιμη θέση που της αξίζει. Με θέληση, μεράκι και αποφασιστικότητα συμμετέχει στις εργασίες του Κοινοβουλίου και βάζει τη δική της πινελιά, μέσα από τη δική της ματιά και θεώρηση των θεμάτων, συμπληρώνοντας την αντρική σκέψη. Οι γυναίκες Βουλευτές, και η κάθε μια ξεχωριστά, προσθέτουν την προσωπική τους σφραγίδα στο μέλλον του τόπου.

Η γυναίκα είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένη στα θέματα ζωής, εφόσον αφουγκράζεται την καθημερινότητα μέσα από τον πολλαπλό ρόλο που έχει αναλάβει. Δίνει καθημερινά τον δικό της αγώνα για να είναι επιτυχημένη μητέρα, σύζυγος, επαγγελματίας, σε μια κοινωνία που ενώ έχουν σημειωθεί πολλά και σημαντικά βήματα προς την επίτευξη της ισότητας των δύο φύλων. μένουν πολλά ακόμα να γίνουν.

Όλα αυτά της δίνουν τη δυνατότητα να έχει καλύτερη θεώρηση και μια πιο σφαιρική αντίληψη της ζωής του απλού πολίτη. Κατά συνέπεια, η παρουσία της στην πολιτική είναι απαραίτητη, αναγκαία και επιβεβλημένη.

Παγκοσμίως, η γυναικεία πολιτική συμμετοχή και εκπροσώπηση είναι πολύ περιορισμένη. Οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται και ως ψηφοφόροι, και στα αιρετά αξιώματα.

Με βάση στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών του 2015-2016 (Στοιχεία του Οργανισμού για την Ισότητα των Φύλων και την Ενδυνάμωση των Γυναικών):

–        Μόνο το 22,8% όλων των βουλευτών παγκοσμίως είναι γυναίκες.

–        Μόνο το 17% των υπουργών είναι γυναίκες, με την πλειονότητα αυτών να διατηρούν χαρτοφυλάκιο κοινωνικής πολιτικής.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό γυναικών βουλευτών παγκοσμίως είναι η Ρουάντα. Σε μια χώρα της Αφρικής, με εξαιρετικά χαμηλό βιοτικό επίπεδο -χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο το 20% των κατοίκων των πόλεων έχουν οικιακό ηλεκτρισμό- το 63,8% των εδρών του κοινοβουλίου καλύπτονται από γυναίκες! Αν μη τι άλλο πρέπει να μας προβληματίσει…

Για να δούμε τι συμβαίνει στην Ελλάδα: και εδώ, οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται τόσο στο κοινοβούλιο, όσο και στην κυβέρνηση.

–        Στα έδρανα της ελληνικής βουλής σήμερα κάθονται 55 γυναίκες από το σύνολο των 300 βουλευτών, μόλις, δηλαδή, το 18,3%. Και από αυτές, σε νεαρή ηλικία ελάχιστες.

–        Στην Κυβέρνηση, παρότι έχουμε μία πολυπληθέστατη Κυβέρνηση 48 υπουργικών θέσεων, μόνο οι 8 καταλαμβάνονται από γυναίκες, ήτοι περίπου το 16,5%.

Στην Ελλάδα, στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία και ο πολιτισμός, οι γυναίκες πολιτικοί θα πρέπει να αποτελούν ένα βασικό κομμάτι του εκλογικού σώματος, τόσο στην κεντρική εξουσία όσο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Είναι αλήθεια ότι σε ορισμένες περιφέρειες έχει παρατηρηθεί δυσπιστία από πλευράς κυρίως των γυναικών αλλά και ανδρών να υποστηρίξουν με την ψήφο τους γυναίκες. Πλέον, όμως, το φαινόμενο αυτό έχει αρχίσει να εξαλείφεται. Κατά το παρελθόν, ελλείψει ενημέρωσης και σωστής προβολής των γυναικών, ακόμα και η ύπαρξη ταμπού και αυστηρών αντιλήψεων, δεν επέτρεπαν στη γυναίκα πολιτικό να αναδειχθεί και να αποδείξει την αξία της και το έργο της. Σήμερα, όμως, η αύξηση της παρουσίας του γυναικείου φύλλου στην πολιτική, αποδεικνύει τη μεταστροφή της νοοτροπίας και την αύξηση της εμπιστοσύνης στις ικανότητες της γυναίκας να εκπροσωπεί επάξια το φύλλο της και το λαό.

Συμπέρασμα: Η πολιτική αποτελεί ένα κατ’ εξοχήν ανδροκρατούμενο πεδίο της δημόσιας ζωής, και στην Ελλάδα και διεθνώς. Και τούτο, παρ’ ότι προφανώς δεν αμφισβητείται ούτε η επαγγελματική κατάρτιση των γυναικών, ούτε όμως και τα υψηλά τυπικά και ουσιαστικά τους προσόντα. Βρισκόμαστε όμως μπροστά σε ένα πραγματικό «δημοκρατικό έλλειμμα»: το έλλειμμα της γυναικείας συμμετοχής.

Θέλουμε οι Ελληνίδες να πρωταγωνιστούν σε όλους τους τομείς και κυρίως στην πολιτική σκηνή. Και πρέπει να θέλουμε, γιατί η ίδια η Ελληνίδα απαιτεί σήμερα μια νέα, ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση που θα της επιτρέψει να προσφέρει ουσιαστικά στον εαυτό της, στην οικογένεια, στην κοινωνία και πάνω απ’ όλα στην Ελλάδα.

Η πραγματική ισοτιμία μεταξύ γυναικών και αντρών :

Θα πρέπει να αποτελεί κυρίαρχη πολιτική επιλογή της όλων των Κυβερνήσεων, καθώς και η δημιουργία των κοινωνικών υποδομών που υποστηρίζουν την προσπάθεια της ελληνίδας γυναίκας, μητέρας, συζύγου, επαγγελματία

Θα πρέπει να ξεφεύγει από τα ταμπού, τις προκαταλήψεις και τη νοοτροπία που την υποτιμούσε και την υποβίβαζε ως προσωπικότητα. Η γυναίκα σήμερα ανταποκρίνεται με απόλυτη επιτυχία σε όλους τους ρόλους της. Το ζητούμενο είναι η στήριξη και η βοήθεια από το περιβάλλον της, από την κοινωνία και από την πολιτεία.

Ως γυναίκες έχουμε δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να συμμετέχουμε στην πολιτική, να εντοπίζουμε τις αδυναμίες και να προτείνουμε λύσεις.